Prolog.

Strach opanował każdą część mojego ciała. Bałam się go.

Co z moim ojcem!?

Mam dość ale muszę być silna dla niego.

- Wstawaj!

Wyrwał mnie z zamyślenia głos mego oprawcy. Zieleń jego oczu przeszyła mnie na wylot. Próbowałam dźwignąć się resztkami sił ale rana na nodze nie ułatwiała sprawy.

- Rób co mówię jeśli chcesz żyć!

Złapał mnie z ogromną siłą za ramię i zmusił do wstania.

- Nie rób mi nic …

Wyszeptałam resztkami sił. 

___________________________________________________________________

Jak podoba się prolog? ;D 

Proszę o komentarze. :*